- ҷӯй
- I[جوي]1. асоси замони ҳозира аз ҷустан2. ҷузъи пасини калимаҳои мураккаб ба маънои ҷӯянда, ҷустуҷӯкунанда: савобҷӯй, баҳонаҷӯй, донишҷӯ…II[جوي]замини (роҳи) ба дарозӣ кандашуда (ба таври табиӣ кофта), ки дар он об ҷорӣ мешавад, наҳри хурд: ҷӯи обёрӣ, ҷӯи равон, ҷӯй кандан, ҷӯй кофтан, ҷӯй баровардан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.